چطور تیم خود را به اوج برسانید؟ سبک رهبری را پیدا کنید که برای شما مناسب است!

سبک رهبری، نحوه ارتباط رهبران با تیم‌هایشان برای دستیابی به نتایج را توصیف می‌کند. دانشگاه هاروارد شش سبک کلیدی رهبری را شناسایی کرده است که جعبه ابزار ضروری رهبران را تشکیل می‌دهد. انتخاب سبک مناسب در زمان مناسب می‌تواند نتایج قدرتمندی به همراه داشته باشد. هوش هیجانی در فرآیند انتخاب به موقع سبک رهبری نقش اساسی دارد.

هوش هیجانی: کلید رهبری موثر

هوش هیجانی یا همدلی، توانایی تشخیص احساسات خود و دیگران است. بخش هوشمندی این قضیه، این است که شما با این اطلاعات در شرایط مختلف برای مدیریت و تغییر رفتار و رسیدن به اهداف، چه کار می‌کنید.

هوش هیجانی که اغلب برای تاکید بر جایگاه و اهمیت آن، به اختصار EQ نامیده می‌شود (مانند IQ) رهبران برتر را تعریف و از دیگران متمایز می‌کند. اگرچه هوش هیجانی اغلب به عنوان یک مهارت نرم در نظر گرفته می‌شود، اما برای شناسایی مفیدترین سبک رهبری برای اعمال بر اساس موقعیت و لحظه واقعی، حیاتی است.

رهبر باهوش، سبک رهبری خود را با توجه به نیازهای تیم و افراد تغییر می‌دهد.

6 سبک ضروری رهبری برای ایجاد انگیزه و هدایت تیم‌ها

رهبران جاه‌طلب که به تازگی با ایده «شش سبک ضروری» آشنا شده‌اند، به سرعت با این قیاس ساده به اهمیت آنها پی می‌برند: گلف‌بازها هرگز با فقط یک چوب، گلف بازی نمی‌کنند؛ آنها با مجموعه‌ای کامل از 14 چوب به سراغ هر بازی می‌روند!

درست مانند چوب‌های گلف، سبک‌های رهبری خوب یا بد وجود ندارد، اما برخی از آنها ممکن است کمتر مورد نیاز باشند. نکته مهم یادگیری استفاده از هر شش سبک است.

اگرچه مطالعات نشان داده‌اند که رهبران به طور معمول طیف بسیار محدودی از سبک‌ها را در تیم‌های خود به کار می‌گیرند، این شش سبک برای هر اندازه سازمانی و در سراسر همه صنایع و فرهنگ‌های سازمانی قابل اجرا هستند.

3 سبک بلندمدت که صحنه را برای بهره‌وری پایدار آماده می‌کنند:

1. سبک دوراندیش

سبک دوراندیش، استانداردها را تعیین می‌کند و عملکرد را نسبت به چشم‌انداز بزرگ‌تر، نظارت می‌کند. گاهی اوقات، یک سبک دوراندیش ممکن است الهام‌بخش توصیف شود. لحظه‌ای تصور کنید کار در تیمی بدون چشم‌انداز چگونه خواهد بود؟

درک عمیق از چشم‌انداز سازمان، همراه با مهارت بیان آن برای اعضای تیم، برای این سبک رهبری اساسی است:

آیا چشم‌انداز شرکت خود را می‌دانید؟ آیا می‌توانید آن را برای تیم خود بیان کنید؟

2. سبک مشارکتی

یک رهبر مشارکتی، کارمندان را به مشارکت در تصمیم‌گیری دعوت می‌کند و به طور فعال به دنبال فرصت‌هایی برای اجماع است. این رهبران که اغلب با عنوان حمایتی شناخته می‌شوند:

جلسات منظم برگزار می‌کنند. به نگرانی‌های کارمندان گوش می‌دهند. روی «چگونه» تمرکز می‌کنند. فرصت‌هایی برای بازخورد مثبت را شناسایی می‌کنند. تاثیر روحیه کارمندان بر عملکرد را درک می‌کنند. از رویارویی‌های مربوط به عملکرد اجتناب می‌کنند. این سبک، سبک دوراندیش را تکمیل می‌کند و به خوبی با آن ترکیب می‌شود. رهبران مشارکتی، تیم را پاداش می‌دهند، نه افراد را.

3. سبک مربی

سبک مربی بر توسعه بلندمدت اعضای تیم با ارائه آموزش مداوم و بازخورد متعادل متمرکز است. رهبران با این سبک معمولاً در نقش خود بسیار باتجربه هستند و در نتیجه، با تفویض اختیار راحت‌تر هستند. گاهی اوقات، رهبران مربی حاضرند برای توسعه بلندمدت اعضای تیم، نتایج فوری را کنار بگذارند. تمایل به پذیرش شکست‌ها و ناامیدی‌های کوتاه‌مدت برای این سبک ضروری است.

3 سبک کوتاه‌مدت برای کاربرد خاص و معمولاً محدود

سبک‌های همبستگی‌بخش، دستوری و پیشگام به عنوان «کوتاه‌مدت» طبقه‌بندی می‌شوند. این سه مورد اغلب در شرایط بسیار احساسی، دشوار و حاد مفید هستند. قیاس چوب گلف را در نظر بگیرید. برخی از چوب‌ها، مانند

ساندویچ، کاربرد بسیار خاص و محدودی دارند. این موضوع در مورد سه سبک رهبری نهایی نیز صدق می‌کند.

4. سبک همبستگی‌بخش

یک رهبر همبستگی‌بخش:

فرصت‌هایی برای بازخورد مثبت را شناسایی می‌کند. بر اهمیت تأثیر روحیه کارمندان بر عملکرد تأکید می‌کند. از رویارویی‌های مربوط به عملکرد اجتناب می‌کند.

اگرچه ممکن است به نظر برسد که یک رهبر با این سبک حمایتی است و می‌خواهد با همه دوست باشد، اما در صورت استفاده بیش از حد، این رهبران ممکن است در تصمیم‌گیری‌های سخت مشکل داشته باشند. با گذشت زمان، مردم ممکن است از آنها سوء استفاده کنند. پس از فرصت‌ها، شانس‌ها و آزادی‌های بی‌شمار، زمانی که نتایج ناامیدکننده است، این رهبر ممکن است ناامید شود و به کنترل و نظارت بیشتر روی آورد.

5. سبک پیشگام

این سبک به خوبی با هر دو سبک دوراندیش و مربی ترکیب می‌شود.

یک پیشگام:

در مورد تفویض اختیار مردد است. در صورت عدم دستیابی به عملکرد بالا، مسئولیت را سلب می‌کند. موقعیت‌های پرخطر را نجات می‌دهد.

با وجود ضرب‌الاجل‌های فشرده، این می‌تواند یک سبک بسیار موثر باشد. روحیه را بالا می‌برد و با افرادی که با تماشای یاد می‌گیرند طنین‌انداز می‌شود. اگر بیش از حد از آن استفاده شود، حتی پرافتخارترین افراد ممکن است شروع به کاهش تلاش‌های اختیاری خود کنند، در حالی که سایر اعضای تیم که کمتر بر عملکرد تمرکز دارند، ممکن است توسط پیشگام تحت فشار قرار گیرند.

6. سبک دستوری

این سبک را بهتر است برای موقعیت‌های بحرانی رزرو کرد. کاپیتان آتش‌نشانی نمونه بارز رهبری با این سبک است.

یک رهبر دستوری:

به شدت کنترل می‌کند. با دستور یا فرمان توضیح می‌دهد. با بیان عواقب منفی عدم انطباق، انگیزه می‌دهد. یک برنامه اقدام و وضوح کوتاه‌مدت ارائه می‌دهد.

در صورت استفاده بیش از حد در شرایط غیرتهدیدآمیز، اغلب دلسرد کننده است؛ بدون ورودی رهبر هیچ اتفاقی نمی‌افتد – و این موضوع تنگنایی با تیم ایجاد می‌کند.

نتیجه‌گیری

امروزه، رهبران موفق می‌دانند که اقتدار بدون توانایی ایجاد انگیزه و هدایت تیم‌ها بی‌معنی است. به عنوان مربی، ما از اصطلاح “حضور رهبری” برای توصیف توانایی حفظ تمرکز و پیش‌قدم بودن در حالی که با دست محکم کشتی را برای رسیدن به نتایج هدایت می‌کنیم، استفاده می‌کنیم. چابکی و انعطاف‌پذیری برای تغییر سبک‌های رهبری، جزء اجباری حضور رهبری است. مانند حضور اجرایی، باید از طریق مربیگری و توسعه حرفه‌ای صیقل داده و توسعه داده شود.

نکات کلیدی:

آیا شما آماده هستید تا سبک رهبری خود را کشف کنید و به یک رهبر موثرتر تبدیل شوید؟

منابع:

این مقاله ترجمه مقاله ای از وبلاگ فدراسیون جهانی کوچینگ ICF است که توسط جواد احمدی ترجمه شده است.

لینک  مقاله در سایت ICF

نویسنده این مقاله دایان کِرِگ است.

دیان کِرِگ رئیس و بنیانگذار شرکت “کلاس سازمانی” (Corporate Class Inc.) است. او به خاطر سیستم آموزشی “حضور اجرایی” (Executive Presence) در سراسر آمریکای شمالی شناخته شده است. همچنین، دیان کارگاه‌های آموزشی سفارشی برای سازمان‌های پیشرو و شرکت‌های چندملیتی در سراسر جهان برگزار می‌کند، از اروپا و منطقه خلیج فارس گرفته تا سراسر قاره آمریکا (شمالی، مرکزی و جنوبی).

سیستم آموزشی انحصاری “حضور اجرایی” او، با تکیه بر بیش از 30 سال تجربه، به ادغام مهارت‌های فردی با اهداف سازمانی کمک می‌کند و پیشرفت را در هر مرحله از زندگی حرفه‌ای تسریع می‌بخشد. این سیستم شرکت‌کنندگان را قادر می‌سازد تا تخصص علمی و فنی خود را با پتانسیل فردی و حرفه‌ای‌شان هماهنگ کنند. با این مقاله سفید از “کلاس سازمانی” در مورد توسعه حرفه‌ای بیشتر بیاموزید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *